اشعار ودوبیتی هائی از فرزانه شیدا

 

غمینم ، بی کسم تنهای تنها    روم با عشق تو صحرا به صحرا

 

چو مجنون سر گذارم بر بیابان    منم آواره ای  در عشق شیدا 

1363 ف. شیدا

                    

       آه از ان وقتی که گوئی میپرستم من ترا      

 

بعد از ان باید ببینی صدهزاران نوع جفا

 

پند من بشنو دلا !  احساس   خود پنهان نما

 

هرچه اندر سینه داری ،   بّه که باشد درخفا

 

فاصله گر یکقدم  باشد،‌ تو آنزرا طی  مکن

 

بّه که او سویت نهد این یک دوگا م  مانده را

 

1363/11/2 سه شنبه - فرزانه شیدا  -f.sheida

 

همچو آن خشکیده برگی زیر پای رهگذر

دل شکست وله شدم در زیر پای روزگار

 

آه  ایدل   در هیاه  و خنده    این مردمان

 

آه   درد آلود   تو   حتی  نگشته    آشکار

1362 فرزانه شیدا بهمن ماه  

اشعاری کوتاه از فرزانه شیدا

 

 

 تاثیر عشق

 

از   روزگار     پیش     از  آن      گذشته ها 

 

   

 یارب   بگو   مرا   اکنون   چه  مانده   جا؟!

 

 

از  عشق    بی ثمر    خواهم         نشانه ای

    

 

ا ما     نظر     بخود     گویا     بوّد   مرا!!!

 

 

   آنچه مرا بجاست  یک    قلب    خسته   بود     

 

 

در معبد     وفا  ،‌  روحی    شکسته     بود!

 

 

   آنکس   که  خنده اش   از    لب        نمی فتاد    

 

 

اکنون به   چشم   او   حسرت       نشسته بود!!!

 

 

دیگر  ز فرط  غم  ،  ‌شادی      نمی شناخت

 

 

دیگر   به  اوج   غم   ،   قلبی    شکسته   بود !!!

 

 

ف.شیدا - فرزانه شیدا

 

 

 ۶شهریور ماه ۱۳۶۳

 

 

 

 

 شـیدا

 

 

غمینم ، بی کسم تنهای تنها    روم با عشق تو صحرا به صحرا

 

 

چو مجنون سر گذارم بر بیابان    منم آواره ای  در عشق  شـیدا 

 

 

۱۳۶۳ف. شیـدا

 

 

 

   

 به پنهانی 

               

                     

چو پنهان عشق شیرین است     به پنهانی  تو یارم باش

 

 

بدور   از  چشم    بد خواهان     همیشه در کنارم   باش

 

                            

 ۱۳۶۳ف.شــیدا

 

 

 

 برگی خزان

 

 

همچو آن خشکیده برگی زیر پای  رهگذر

 

 

دل شکست و له شدم در زیر پای  روزگار

 

 

آه ای دل  در هیاهو  خندهء  این  مردمان

 

 

آه درد آلود  تو  هرگز   نگشته    آشکار!!!

 

 

بهمن ماه |۱۳۶۲(از:ف.شیدا)