شور شیدائی -اشعار Farzaneh Sheida

اشعار فرزانه شیدا - fsheida-f.sh

شور شیدائی -اشعار Farzaneh Sheida

اشعار فرزانه شیدا - fsheida-f.sh

ماکه پای تو نشستیم(شطرج عشق)

  
 
 ما  تو بازی  زمونه    همه   بازیگر  نقشیم

  

 گاهی  با  یه   قلب عاشق  توی  دنیا  میدرخشیم

 

  منم   از    نورنگاهت  دل   به عاشقی سپردم

 

   گرچه این   بازی عشقو   توُ    نگاه   تو   نبُردم


   منکه   توُ شطرنج عشقت   گاهی ؛ ماتم ؛  گاهی٫" کیشم"!

 

    از  تو ُو بازی عشقت ...  بخدا   خسته نمیشم


  من میخوام واسه همیشه...   دلتو    بدست   بیارم


   گرچه اینوخوب میدونم    ؛مهره ی؛   خوبی ندارم

  

  کاش  میشد بهم میگفتی:   ما  رو   تنها  نمیزاری


  یا  میگفتی  توی قلبت  واسه  ما  هم جائی  داری


  اما من  بپای   عشقت   دلمو   وسط     میزارم


  ثروتم   عشقه و جزدل    تحفه ای  دیگه   ندارم


  توی خونه های شطرنج   با   دل عاشق اسیرم


   تا  تو هستی توی بازی   من  ازاین  بازی نمیرم

 

  من میخوام واسه همیشه    دلتو     بدست    بیارم


    آره،  اینو  خوب میدونم    ؛مهره ی؛  خوبی ندارم!

 

   بازی این زندگی   رو    اگه   دل شکسته  باختم


  ولی  با  تو و واسه  تو ؛ همیشه  سوختمو ساختم؛!


   حالا تا هر جا که میخوای     تو   برو منم   باهاتم


   دل   سپردهء   محبت   یار  خوب و    باوفاتم!


  تا  ته    جاده ی   رفتن    در  کنار تو   میمونم

  

 ترو   واسه   زنده بودن      طپش ِدلم   میدونم

 

  من میخوام  واسه همیشه   دلتو   بدست   بیارم

 

 آره اینو  خوب   میدونم   ؛  مهره ی ؛  خوبی ندارم

  

 ما   که   پای    تو     نشستیم !دیگه    بیوفائی  بسه


   بس  نبود   همینکه    این   دل  پایعشق ِتو شکسته؟! 


  میدونم   چه عشقی کردی  وقتی   قلبمو شکستی


 دیدی  تو  اشک چشامو ... حتی چشماتو    نبستی!!!


 منکه  بازی    رو   نباختم   گرچه   داغونمو  خسته


 برو خوش باش که  دل من... هنوزم بپات  نشسته!!! 


 (از:  فرزانه شیدا / ف.شیدا)

 

عصر جدید / آزادی

 
 
 
عصر جدید - آزادی
 
در خیالی به   بلندای   امید
 
  حیله ای      بود    و   فریب
 
رفتن و جستن آن نام سپید
 
که  به  چشم   منو     تو 

یک کبوتر شد و بر بام پرید
 
شرح آزادی انسان " افسوس

..... در همه شهر و  دیار......
 
از سر بستن پرهائی بود
 
که ز قلب منو  تو می ر وئید
 
دل   ما زندانی ست
 
 بر  دل عاشق ما بالی نیست!
 
 
دست ویران گر این"عصر جدید
 
بندها بر دل عشاق کشید
 
روح  آزاده ی  ما  رفت  بباد..
 
آدمی بی دل و بی عشق دریغ
 
همه آن رشته ی پیوند برید
 
قرن   آزادی  انسان  افسوس
 
...عشق را از همه دلها دزدید!!! 
 
ما به  بیگانه شدن خو کردیم

روح ما در خود و در خویش خزید!!
 
    ...... و جدا بودن ما ....
 
تا به بیگانگی " مادر و فرزند " رسید!!
 
   .....و کنون آزادیم !!!....
 
    ....آه  آری   آزاد  !!
 
تا در این " قرن تمدن"  همگی...
 
  یکه باشیم و غریب!!!
 
و هر آن دل که پری باز نمود...
 
   ...یا که در عشق طپید.....
 
" قفسی"  بیش ندید
 
بی خبر زآنکه رهائی به دلی ست
 
که غم خویش نداشت
 
غرقه  در  خویش  نبود
 
از " من" خویش رهید....!!!
 
و به آن گلشن " پیوند" ز "عشق"
 
همچو خورشید دمید!!!

سبزی" عاطفه" را رنگی داد
 
به سحرگاه " محبت" تابید!!

تا به همراه دل عاشق ما....

به همان گرمی" دیروز" رسید!!!
 
به همان  "شعله ی عشق !!!
 
و به آن پیوندی، که به آئین وجود
 
  معنی " بودن " داد
 
    و دگر باره به عشق ...
 
گرمی و لذت" هستی" بخشید!!
 
  از: فرزانه شیدا / ف.شیدا