شور شیدائی -اشعار Farzaneh Sheida
اشعار فرزانه شیدا - fsheida-f.shشور شیدائی -اشعار Farzaneh Sheida
اشعار فرزانه شیدا - fsheida-f.shچند شعر از فرزانه شیدا
مــرا در اوج خواهــــــــی خـــواهـــی یــافــــت
مرا در او ج خواهی یافت
...اگرچه پا بر زمین
در خیابانها و کوچه های آرام و ساکت
در راهم
مرا در اوجها خواهی یافت... که با پرواز قلبم ...
به عرش کبود آسمان...
در نیلی کُنج های سینهء آسمان
در صورتی سایه های آفتاب
و بنفشی ابرهای در گذر
در پروازم ...با بالهای خیال!!!
مرا اگرچه در زمین حیاتی ست
در آسمانها پرواز است
مرا همواره در غروب...
در نور مهتابی شب....
در طلوع سحرگاهی آسمان....
تا همیشه پرواز است!!!
مرا روحی ست پر پرواز...
..... که بالهایش هرگز ...
از پریدن باز نخواهد ماند...
(" اگر عاشق باشم )!!!
مرا در اوجها خواهی یافت
با عشق!!!
ف.شیدا
همیشه میتوان عاشق بود
...اما...
هرگز نمی توان "بی عشق" زیست
ف.شیدا
( باد )
دل تنگم از جسارت باد... که آشفت موهایم را
مگر نمیدانست ... دل آشفتگی ام را؟!
بیخبر بود مگر... که با او نخواهم رفت؟
اگر چه با گستاخی خویش ... می کشد مرا؟
گرچه آرامم نیست...
اما با باد همسفر نخواهم شد!!!
نمیدانم گریز او ز چیست؟
"من" اما در سفر
به تنهائی خویش خو کرده ام
با باد نخواهم رفت
زیرا که هم سفر تنهائی های
این دل سرگردان نیست !!!
(از: فرزانه شیدا / ف.شیدا)
الیاف خاطره
از الـیاف خـاطـره بــود ....نـخهای اشـکم...
که جـاودانـه تـرا می گریسـت...
بـی آنـکه فـرامـوشت کـند!!!
ف.شیدا
===============
گوئــیا مــنو تــو ز خاطر رفــته ایم ..
در جاده هـای مـه آلـود غــربــت..
که" رسیدن" را فــرامــوش کـرده اســت!!!
اینـک ....در سـردی روزهـای بـی آفـتاب
که نقش بی رنگ خورشید....بر بوم آسمان....
ابر را در آغوش می کشد.. ...." انتها "....
ناپیدا تر از گرمای خورشید.."رفتن"را..
چه بیهوده میسازد !!
" ایـستادن" گامی بسوی رسیدن نیست
" امیــد" تنها محـرکی ست کــه... گـامی را شتـابـان کــند
در آ رزوی رسیـــدنی...
باید
امید را زندگی بخشید ....تا گامی برداشته شود
تا سکوت شکسته گردد
باید گفت آنچه را که گفتنی ست
سکوت دردی را دوا نخواهد کرد
باید راهی بود و رفت
حتی اگر خورشید نباشد
فرزانه شیدا / ف.شیدا