شیشه دل

 

 

امروز به با غ نظر می کنم ولی

درگوشه های دلم، خار غم بسی است

 هرروز بر سر این شیشه ای دلم 

پیوسته سنگ جفا ،دست هرکسی ست

گویا بنام زندگی اندر مسیر عمر

تا هست وهست ساز خموشی بوّد روا

درگوشه ای که دلم نغمه می زند

بازهم منم به خموشی چه بیصدا

 

شنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۸۷

 

سروده فرزانه شیدا 

Farzaneh Sheida

  

  اطلاعیه توسط آقای اصلان قزللو:

با درود. هفتمین شماره ی خانه نقد به نقد و تفسیر 

 شعرهای فرزانه ی شیدا اختصاص یافته است .

منتظر نقد و بررسی شما دوستان فرهیخته هستیم. 

خانه نقد ( اقای اصلان قزللو): 

http://as86gol.blogfa.com/ 

منتظر شما عزیزان هستیم با تشکر 

 فرزانه شیدا - Farzaneh Sheida

 

 

کبوتر

 

 بر همان  آبی زیبای سپهر 

 

یک کبوتر ز سر بام گذشت

 

گویا  عاشق   آرامی  بود 

 

کز شبی تیره وبس تار گذشت 

 

سرخی گل  به نگه،  رنگ امید

 

لیکن او .... بانگه  زار گذشت 

 

وه که با خاطره  وعشق و امید 

 

غمزده  با  غم  ایام   گذشت 

 

بی نشان آمد و با  درد  گریخت 

 

زخمی و خسته ازاین  دام گذشت

 

همه جا چنگ زد از درد گریز

 

لیک با حادثه ی  باد گذشت

آه کز  گرمی   شیدا   دل  او

سینه در شعله  ی فریاد گذشت

 

چه کسی با دل او زار گریست؟!

 

او که بس خسته وبس یکّه  گذشت!

با دلی ریش  به تنهائی خویش

 

بادلی مانده به صد تکه گذشت

 

۲۹ تیرماه دوشنبه۱۳۷۰بازنویسی ۱۳۸۷

 

فرزانه شیدا