جاده خاکستری

 

 

دستهای گشوده جاده

 

 

 گوئیا مرا بخویش میخواند

 

 

وترانه ی رفتن را

 

 

در وجودم به ترنم نشسته است

 

 

با من بگو در کجای این

 

 

 جاده ی خاکستری خاموش

 

 

در کدامین نقطه ....قلب مرا

 

 

آرام خواهد بخشید

 

 

میدانم ...جز آنجا

 

 

آنجا که خانه عشق است و آرزو

 

 

آرام نخواهم گرفت

 

 

وجاده ...آه ...جاده

 

 

در امتداد  ساکت خویش

 

 

مرا تا کجا که نمی برد !

 

 

آه که این ره کشیده خاموش

 

 

میداند...آری میداند

 

 

در جستجوی عشق

 

 

(تنها) به جاده های رفتن دل  سپرده ام

 

 

تا بیابم دوباره گی عشق را

 

 

در ختم مرگ عاطفه ها!!!!

 

 

۱۸ اسفندماه ۱۳۶۸

 

 

فرزانه شیدا

 

Farzaneh Sheida

 

شوق عاشقی

 

 

 

وقتی به شوق عاشقی ،هرروز نفسها میکشی

  

اما بفردای دیگه ،طعم جدائی می چشی

 

بمن نگو فردای ما بهتر ازامروزت  میشه 

 

بخدا حرفی ندارم !خوب مگه امروزم چشه؟!

  

منکه نگفتم یه کلام حتی به رفتنهای تو

  

عزیز من فدات بشم  هرجا که میخواهی برو!

  

ازاول دوستت دارم تا آخرش دوراهی بود 

 

قصه ما تو زندگی فقط خیال واهی بود!

  

اما عزیز دل من ،دوست دارم ، باارزشه 

 

گفتن این  جمله دیگه حتی بدون  خواهشه

 

وقتی کسی رو دوست داری حرفی که باقی نداره  

 

درد جدائی که میاد آدم خودش کم میاره!!!

 

پس دیگه  حالمو نپرس ، اگر میری فقط برو

  

نگاتو پشت سر نیار فقط  نگا کن به جلو

  

منکه پی تو نمیام  حتی اگه دق بیارم

 

بخدا حتی بعد ازاین کاری بکارت ندارم! 

 

وقتی کسی رو دوست داری حرفی که باقی نداره  

 

درد جدائی که میاد آدم خودش کم میاره!!!

 

 

یکشنبه 22 اردیبهشت 1387

 

فــرزانه شـــیدا