آه از آن روز

 

آه از از آنروز..

 

 

 آه از آن روز که قلبم  لرزید

 

 

همچو آن سنگ که افتاد به آب

 

 

کوه عشقی زدرون شعله وناّر

 

 

که بدریای دلم... شد پرتاب

 

 

روحم از آتش دل سوزان شد

 

 

دلم از شور وشر عشق مذاب

 

 

گیج از آن جام پر از باده  ی مهر

 

 

 مست از آن گرمی پر شور شراب

 

 

بی خبر از خود واز هرچه که بود

 

 

باتو در عالم  بیداری  و خواب

 

 

بر سبکبال  پر  عشق    سوار

 

 

با تو  از مهر ومحبت  سیراب

 

 

در تو جویاگر  هستی  و  امید

 

 

با تو پید ا  شده ای  هستی یاب

 

 

آن نگاهت به  زبان گوئی عشق

 

 

برهمه پرسش  من بود   جواب

 

 

زندگی با تو مرا   شور و نشاط

 

 

بی تو بی روح تر از عکس به قاب!

 

 

بی خــبر از غم  دوری  و فراق

 

 

بی خیر زآنکه همه بوده سراب

 

 

هجــر تو  آمد و  ویرانم   کرد

 

 

دل شکستم  بدمی همچو حباب

 

 

د ل   گریان شده در سوز فراق

 

 

در غم و حسرت تو گشته  کباب

 

رفتی ازخانه ی من، بی منو وعشق

 

 

رفتی از دیده ی من همچو شهاب!

 

 

بی تو در خانه ی اندوه  و فراق

 

 

من فقط ماندم  واندوه  وعذاب

 

 

آمدی دیر  و  شتابان   رفتی

 

 

دل فنا کردی ورفتی به شتاب

 

 

باتو دل  ، خانه ی گلهای امید

 

 

بی تو یک کلبه مخروب وخراب

 

 

دل هجران زده   بیمار  فراق

 

 

در طپشهای  مداوم    بی تاب

 

 

همچنان دیده  بدر دوخته  چشم

 

 

کرده هر ثانیه را بی تو حساب!

 

 

بیش از این نیست دگر قدرت دل

 

 

مُردم آخر! دل ما را دریاب

 

۱۳۶۳/۳/۲۵جمعه خرداد ماه

 

سروده  ی فـرزانه شــیدا

 

چو دریا...!!

کنار اسکله دریای نروژ

 

 دوشنبه ۱۷ اردیبهشت

 

norvegian sea

 

 

 

 

چو دریا ..... :
________________

  

 

در کنار آبی

 

 

روبدریای غروب

 

 

 مرغ دریائی نیز.... پرپرواز به بال

 

 

از سرم باز گذشت

 

 

وسپس دور زمن

 

 

آسمان را پوئید

 

 

دور شد باز به بال پرواز

 

 

ودلم تنها شد !!!

 

 

قایق چوبی زیبای سفید

 

 

 

لنگر انداخته بر آب بروی موجی

 

 

 

در تکانهای لطیف

 

 

 

نرم و آهسته برقصی زیبا 

 

 

 

 سخن از بودن خود با من گفت

 

 

 

درصدائی چوبی لیک زیبا و ملیح

 

 

 

ومن اما تنها خیره بر دریائی

 

 

 

که در آن اردک وحشی در آب

 

 

 

پای پائی میزد !....

 

 

 

با دلم قصه ی تنهائی را

 

 

 

زیرو رو میکردم!

 

 

 

وه چه آرام ولطیف

 

 

 

آب در پهنه زیبای بلند

 

 

 

در تنش میرقصد درخودش میلغزد

 

 

 

آنور آب ولی....یک جزیره تنها

 

 

 

مردمی نیز در آن!!!

 

 

 

زندگانی زیباست

 

 

 

گرمیان دو طرف

 

 

 

تو فقط موج لطیفٍ دل دریا باشی

 

 

 

تو فقط قطره آب....

 

 

تو چو دریا باشی!!!

 

 

 

دل دریائی سبز

 

 

 

از صدای دل مرغان سرشار

 

 

 

وبه آرامی وزیبا ومتین...!!

 

 

و موّقر بر آب ... کشتی در گذری

 

 

 

روی امواج شناور باشد!

 

زندگی زیبا بود

 

 

گر که حتی بدمی ..در روزی

 

 

یا  به شبهائی سرد...در تن بارانی

 

 

گاه طوفان بودی!

 

 

پر ز آوازه موج...

 

 

یا همان قطره بدریای بزرگ

 

 

باتمامیت کوچک بودن

 

 

قطره ای در دل دریای بزرگ

 

 

لیک یک  دریائی .... لیک یک  دریائی

 

 

کاش دریا بودم

 

 

یا همان قطره بدریای بزرگ!!!

 

 

سبز ودریائی و آرام وعمیق

 

 

کاش دریا بودم !!!

 

سروده ی فــرزانه شــــیدا

 

کنار اسکله دریای نروژ

 

 دوشنبه ۱۷ اردیبهشت

 

norvegian sea