معذورم!!! از فرزانه شیدا - ف.شیدا

 

 سخت  افسرده دل و  رنجورم

 نرسد  برهمه  غمها   زور م  

 عمر من  کاش   بپایان   برسد

 که زبودن به جهان  معذورم!!

 یک دوتا نیست غم  سینه  من

 ز هرآن سو به غمی محسورم!

 پر ز حرفم پر  فریاد  و فغان

  گرخموشم بخدا  مجبورم!! 

 

نزد جمعی چو نشستم به سکوت

 

 گفته  شد  من بخودم مغرورم

  من به آشفتگی  خود  غرقم 

 

 ؛؛خود گرفتن؛؛  نبّود منظورم!!!

 

 ۱۳۶۴ شهریورماه دوشنبه  

ف.شیدا / فرزانه شیدا

 

عمق نگاه

 

عمق  نگاه  ناز  تو،  رفتم   و بی خبر    شدم

 

هوش  زسر پریده  تا  ، جادوی  آن نظر  شدم

 

چونکه  زتو جدا شدم ،همچو کسی که مّی زده

 

از در خانه ء  خودم ،‌    عابر   رهگذر  شدم

 

هیچ  نمانده  خاطرم  ، چه شد  مرا کجا    شدم

 

بعد تو  با  غصه و غم ، ‌یک  دل  دربدر شدم

 

دگر مرا کسی   ندید َ،‌  میان  کوچه ها ی  شهر

 

در دل  گوشه های   غم ،  همسخن  قمر شدم

 

چه کس  به باورش  رود که در سرای عاشقی

 

با  دل  عاشقانه ای   مانده   و بی ثمر   شدم!!!

 

روم براه  خود  ولی هجر ترا  چه سان  برم؟!

 

چو با دل شکسته ای  راهی   یک سفر   شدم  

 

۲۲ اردیبهشت ۱۳۶۳ شنبه 

ســروده فــرزانه شــیدا