میخانه و مست

  

جام عشقی, چو به میخانه زدستانم رست
ناگهان شیشه ی دل نیز چو پیمانه, شکست
گفت با من لبِ آن ساقی پیمانه بدست
اندرین دهر , هر آن کس به دلی چون دل بست
دم اول دلِ شیدا شد و مست
دم دوم ز همه خلق گُسست
آخرین دم ,لب پیمانه قسم خورد ونشست!!!
11دیماه 1388
سروده ی فرزانه شیدا

عشق یعنی ....

  

عشق یعنی عشق زیبای خدا
راه خود روسوی حق راه وفا
عشق یعنی یاری ودلدادگی
یاوری بر مردمی, در سادگی
شاه خوبان باش وبر دنیا امیر
دست محرومان دنیا را بگیر
عشق یعنی ازخودم بیرون شدن
در ره و راه خدا مجنون شدن
عشق یعنی« پای» همراهی شدن
در رهی در« یاوری» راهی شدن
عشق یعنی دل سپردن با وجود
روح خود را بر خدا ,هردم سجود
مهربان قلبی به تن, عقلی سلیم
عشق یعنی دستگیری از یتیم
در ید قدرت گرفتن دهر را
تا که مهرت پرکند این شهر را
عشق یعنی یاد زیبای خدا
تا ببینی« او »چه میخواهد زما
سروده ی: فرزانه شیدا2009-12-17-- دوشنبه 30 آذر 1388