لالائی - تقدیم به دختر وپسر عزیزم

لالا گل پونه ، دل از غمها به زندونه

برای عاشقی کردن، تواین دنیای ویرونه

دیگه شوقی نمیمونه

دیگه شوقی نمیمونه


لالا گل سرخم ، نمونده سرخی رخ هم

نه شرم از بی وفائی ها ، نه حُجّبی بر رخ وگونه

تو دنیای تباهی ها ، دل هر آدمی خونه

دل هر آدمی خونه!


لالا گل سوسن ، توُ این دنیا، تُواین برزن

تمومه قصه ها مردن ، دلااز بسکه حیرونه...

دیگه آوای هر قلبی ، چه غمگینه چه محزونه!


لا لا شقایقها ، امید قلب عاشقها

توُ این دنیای دیوُنه ،دل عاشق چه پنهونه

سکوتش گریه ی قلبه ، همش درخود پریشونه

همش درخود پریشونه !


لالا گل یاسم ، نسیم عطر احساسم

توُ دنیای غم و ماتم ، همه دلها چه داغونه!

به شبها رهگذر درغم ، دیگه شعری نمیخونه

دیگه شعری نمیخونه!


لالا گل خنده ، گل مادر که فرزنده

برای خواب وآرومت ، دل مادر چه مجنونه

همه شادی ورنج تو، تماما بر دل اونه

تماما بر دل اونه!


لالا گل نازم، توئی در شعر و آوازم

به رسم زندگی روزی، توهم میری ازاین خونه

دل تو در کنار من ، فقط چندروزی مهمونه

فقط چندروزی مهمونه! 
 

لالا گل عشقم ، نبینم در نگاهت غم

به هر قطره به هر اشکت ، دلم با غم هراسونه

دلم معنای بودن رو ، به لبخند تو میدونه

به لبخند تو میدونه!

 

بخواب آروم لالا.. لالا ، تو دلبندم ، گل زیبا

اگرچه زندگی سخته ، همه رنجش روی شونه

لبات وقتی که می خنده ، برام دنیا چه آسونه

برام دنیا چه آسونه!


یکشنبه ۱۹ خرداد۱۳۸۷

سروده ی فرزانه شیدا
تقدیم به دختر و پسر عزیزم

•  

  

*اینگونه بودن * سروده ی فرزانه شیدا

 

صدائی خسته در صد واژه ی مبهم   

وصدها واژه ای در سطر خیس قطره های اشک 

میان خیسی هرخط دفتر  

در تب فریاد 

وچون سرخی غمبار شقایق ها  

نگاهی غمزده خونین  

درون سینه اش رنگ سیاهی های یک اندوه 

وتکرار خطوط اشک 

میان خط به خط دفتری خاموش. 

واما بازهم خاموشی واندوه 

ودر صدها سوال مانده در تردید 

به سرگردان سکوتی   

باز پیچیدن بخود... در یاس نا سامان یک" بودن" 

نیازی سخت درمانده  

به فریادی ز قعر سینه ای همواره درخاموشی مطلق 

ویک نومیدی سخت وسیاه از هرچه بودن  

در میان اوج نامردی به قعر نامرادی ها 

اگر حق هم چنین باشد 

چنین حق دل من نیست  

نه حتی حق تودر بودنی 

تنها برای زنده بودن ها .... فقط یکبار! 

نه بار دیگری از روی دانش های عمری زندگی کردن 

فقط یکبار!

ولیکن " زندگانی"   ... "زنده بودن" نیست

بسی بالاتر از" این"  حق "بودن " هاست  

.... 

...واما عشق... 

گذار رودباری در رگ خونین قلبی پر طپش اما...

رسیدن تا به مردابی   میان زندگانی بین آدمها! 

زدنیا حق من" اینگونه بودن" 

بازهم حق دل من نیست 

نه حتی تو!!! 

خداوندی  که جان بخشیده قلبی را 

به هر تن در جهان خویش 

تنی آزاده را روی زمین همواره میجوید 

واما آدمی درحد جای خود  

گرفته حق بودن را  ....میان این زمینِ ِ تا ابد 

 درگیر ناحقی!!!!  

نه دیگر !!! حق تو یا حق من "اینگونه بودن "نیست 

!!1

فرزانه شیدا - fsheida  

دوشنبه ۲۹تیرماه ۱۳۸۸