از الـیاف خـاطـره بــود ....نـخهای اشـکم...
که جـاودانـه تـرا می گریسـت...
بـی آنـکه فـرامـوشت کـند!!!
ف.شیدا
===============
گوئــیا مــنو تــو ز خاطر رفــته ایم ..
در جاده هـای مـه آلـود غــربــت..
که" رسیدن" را فــرامــوش کـرده اســت!!!
اینـک ....در سـردی روزهـای بـی آفـتاب
که نقش بی رنگ خورشید....بر بوم آسمان....
ابر را در آغوش می کشد.. ...." انتها "....
ناپیدا تر از گرمای خورشید.."رفتن"را..
چه بیهوده میسازد !!
" ایـستادن" گامی بسوی رسیدن نیست
" امیــد" تنها محـرکی ست کــه... گـامی را شتـابـان کــند
در آ رزوی رسیـــدنی...
باید
امید را زندگی بخشید ....تا گامی برداشته شود
تا سکوت شکسته گردد
باید گفت آنچه را که گفتنی ست
سکوت دردی را دوا نخواهد کرد
باید راهی بود و رفت
حتی اگر خورشید نباشد
فرزانه شیدا / ف.شیدا